شکستن دل، به شکستن استخوان دنده می‌ماند؛ از بیرون همه‌چیز روبه‌راه است، اما هر نفس، درد ا‌ست که می‌کشی . . .

" برنت "

 چقدر فاصله اینجاست بین آدمها

چقدر عاطفه تنهاست بین آدمها

ز مهربانی دلها دیگر سراغی نیست

چقدر قحطی رو پاست بین آدمها

مگر که کلبه دلها، چقدر جا دارد

چقدر راز و معماست بین آدمها.

ما می رویم مقصدمان نا مشخص است

                                             هر جا رویم بی شک از این شهر بهتر است

از سادگیست گر به کسی تکیه کرده ایم

                                                        اینجا که گرگ با سگ گله برابر است

    بیزارم از تمام رفیقان نا رفیق

                                                        اینها چقدر فاصله دارند تا رفیق

 

رسم دنیا را بنگر با آدمی چه می کند :

همسایه ها با ما دوست بودند و دوستان همسایه 

دوستان دست یاری دادند و خویشان ...

به رسم دوستی دستی شکستند

به رسم نا اهلان دستی فشردند

چقدر سخته تو اوج غمت بدونی تنها کسی که میتونه آرومت کنه همونیه که تو رو به گریه انداخته... 

نیا باران!

زمین جای قشنگی نیست.

من از اهل زمینم

خوب میدانم

که گل در عقد زنبور است

ولی سودای بلبل دارد و

پروانه راهم دوست میدارد...!
‍
 

این روزا عادت همه رفتن ودل شکستنه

درد تموم عاشقا پای کسی نشستنه

این روزا مشق بچه ها یه صفحه آشفتگیه

گردای رو آینه ها فقط غم زندگیه

این روزا درد عاشقا فقط غم ندیدنه

مشکل بی ستاره ها یه کم ستاره چیدنه

این روزا کار گلدونا از شبنمی تر شدنه

آرزوی شقایقا یه شب کبوتر شدنه

این روزا آسمونمون پر از شکسته بالیه